segunda-feira, 16 de março de 2009

4 comentários:

Carlos disse...

Eso es lo que tiene la música, enamora. :)

R.R. disse...

Encántame este cadro. Non me atrevo a dicir que é o que máis me gusta de todo o que che coñezo, pero case case. O dos carteis en branco e negro mólame mogollón

Anónimo disse...

Moi bo.

Xosé Lois Romero disse...

Mestre, foi un pracer atoparte de novo, lembrar aventuras pasadas e imaxinar as futuras. Grazas por plasmar a beleza dos momentos tan excepcionalmente. Os teus cadros son alimento para calquera que os ve. Moita sorte. meu. Vémonos pronto.